Doğu Karadeniz Turu 2.Gün - (tam gaz devam)

 Tekrar merhabalar,

Bir önceki yazıda günü Giresun öğretmen evinde kapatmıştık. Sabah yeni güne uyanırken mis gibi Karadeniz havasını içimize çekip, tıka basa kahvaltımızı yapıyoruz. Eee gün uzun gezilecek yer çok...

Bugün rotamız Trabzon tarafına doğru fakat Giresundan çıkmadan görmek istediğimiz küçük bir sokak var. Sosyal medyada bir hayli meşhur olan bu küçük,şirin mekan, Taflan Altı Renkli Sokak olarak internette nam salmış durumda. Tirebolu tarafına gelince de hemen buraya giriş yapıyoruz. Biraz yokuş çıktıktan sonra sokağın olduğu mahalleye araçlarımız park ediyoruz ve gezmeye başlıyoruz.

Sokakta rustik bir hava hakim... Evler bir hayli eski fakat sokakta kullanılan renkler, duvarlardaki karikatürler ve objeler çok tatlı. Burada yaklaşık 1 saat kadar takılıp bolca fotoğraf ve video çekiyoruz. Çektiğimiz resimlerden bir kaçını aşağı bırakıyorum.

Burada da tatlı hatıralar biriktirdikten sonra rotamızı Trabzona çeviriyoruz. Yolculuğumuz inanılmaz derecede keyifli geçiyor. Çocuklar arada bizi zorlasada duruma alıştık diyebiliriz. Trabzona öğleye doğru varıyoruz ve ilk gezi mekanımız tabikide Sümela Manastırı. Sümelaya giden yol tek kelimeyle masal gibi. Öyle bir doğa görmedim ömrümde. Yolun bir kenarı dağlık, bir kenarından gürül gürül bir ırmak akıyor, etraf yeşilin bin bir tonu....

Yol üzerinde sağlı sollu bir sürü çay bahçesi mevcut. Dayanamayıp kendimizi bir tanesine atıyoruz. Buz gibi akan derenin kenarında mis gibi karadeniz çayı içip, yolun ne kadar mükemmel olduğunu konuşurken burada da 1 saat kadar oyalanıyoruz. Aşağıya bir kaç kare bırakıyorum...

Sonunda hafif bulutlu bir havada Sümela Manastırına giriş yapıyoruz. Aracınızla otoparka kadar girmenize izin veriliyor,sonrasında sizi manastıra kadar götürecek minibüslere biniyorsunuz. Minibüs çok akıllıca olmuş zira o yola aracınızla girmek istemezsiniz. Yol çok bozuk ve engebeli,minibüsler bile sağını solunu çarparak zar zor ilerliyor. Neyse bu sarsıntılı 15 dakika sonunda Sümelaya varıyormuyuz? Tabiki HAYIR!!! Şimdi bizi meşhur manastır merdivenleri karşılıyor. Yavaş yavaş tırmanmaya başlıyoruz, hava bulutlu ve serin lakin yinede bu merdivenler bize bir hayli ter attırıyor. 20 dakikalık bir yoldan sonra manastıra giriş yapıyoruz. 

Manastıra ilk girdiğimde aklımdaki soru (ki bir çoğunun aklındaki soruda budur) burayı nasıl inşa ettiniz arkadaş ? oldu. Dağın eteğine bu kadar mükemmel bir şeyi inşa etmek mükemmel bir zekanın ve azmin eseri olsa gerek diye düşünüyorum bir kaç dakika. İçeriye girince ayrılıyoruz ve manastırı dolanmaya başlıyoruz. Her odasında bizi şaşırtacak farklı bir şeye rastladık desem yanlış olmaz. yaklaşık 1 buçuk saat kadarda burayı geziyoruz,fotoğraf ve video çekiyoruz. Bu kısımdanda bir kaç kare size gelsin...

Trabzon'da Sümela'dan sonraki rotamız sütlacın baş kenti sayılan Hamsi Köy. Yaklaşık 2 saat civarı yol alıyoruz buraya ulaşmak için. Yol bazı bölümlerde yapım çalışması sebebiyle tek şeritten devam ediyor. Bu durumda biraz yavaş hareket ediyoruz. Tabi yolda manzaramız yine mükemmel. Hamsi Köy'e ulaştıktan sonra biraz tepeye ulaşınca Ahmet Ustanın yeri adında mekanda duruyoruz, ve sütlaçlarımızı sipariş ediyoruz. Siparişlerimiz hazırlanırken bizde fotoğraf çekmeye devam ediyoruz tabiki. Köyün manzarasına diyecek lafım yok. Baktıkça ömrü azar insanın,okadar güzel. 5-10 dakika içerisinde sütlaçlarımız geliyor ve oda ne!!! Ömrümde, bakın bir daha belirtiyorum ömrümde yediğim en en en iyi sütlaç. Yerken ki sohbetimizi görmenizi isterim(youtube kanalında mevcut video). Ardından birer porsiyon daha söylüyoruz tabiki. Sütlacın tadı hala damağımda...

Akşam üstü ise Trabzon merkeze varıyoruz. Merkezdede biraz gezinip akşam yemeği için canım kardeşim Kadir'in tavsiyesi üzerine Cemil Ustaya giriyoruz. Kadir daha önce trabzon merkezde bulunduğu için onun fikirlerine güveniyoruz. Karadeniz diyince hep tatmak istediğim iki lezzet var. Birincisi turşu kavurması,ikinciside kara lahana dolması. Bunları hep karadenizde tatmak istemiştim ve bu isteğim sonunda nihayete erdi diyebilirim. İkiside enfes lezzetli yiyecekler fakat turşu kavurmasına bittim diyebilirim. Karınımızı tıka basa doyurduktan sonra rotamızı Of ilçesine çeviriyoruz...

Of ilçesinde canım abim Oflu Hocam(gerçekten kendisi hem Oflu hemde mesleği imamlık) İsa abime misafir oluyoruz. İlk kez Akçakaleye atandıım zaman tanışmıştık kendisiyle,benim kızmla ,isa hocamın oğlu anasınıfında arkadaşlardı. Hayatımda iyiki tanımışım dediğim ender insanlardandır. Of'a gelince onu görmeden geçmek istemiyoruz zira 4-5 senedir görüşme şansımız olmadı. Gece karanlığğında hıcamın verdiği konuma gitmeye çalışıyoruz lakin Karadeniz yaylaları gece karanlığında o kadarda tatlı görünmüyor. Biraz korkarak, biraz kaybolarak ilerlerken sağolsun başka bir köylü abimize durumu anlatıyoruz ve onun önderliğinde yolumuza devam ediyoruz. Gece saat 11 civarı Oflu Hocamın evine varıyoruz, sohbete koyulunca laf lafı açıyor, eskileri anmak, görüşmediğimiz zamanda olanları anlatmak derken kafamı kaldırdığımda saat 2 ye gelmiş bile. 

Sabah kalktığımda gördüğüm manza beni şoke ediyor. Bu kadar yeşil,güzel,doğal bir yayla... Gece bizi korkutan yer aslında bir vahaymış.

Güne hızlı bir başlangıç yapıyoruz, istikametimiz Uzun Göl. Kahvaltımızı orada yapmakta planlarımız arasında. Hatta benim 2018 yılında drone satın almam ve bu hobiye başlamamın asıl sebebi Uzun Göl de gördüğüm bir drone videosuydu. Orada uçmak ve video çekmek en büyük hayallerimden birisi. Gerçekleştirmeye sadece 50 km uzaklıktayım...

Bu yazımın V-Log halindeki video farmatı Youtube kanalımda. İzleyin derim...

👇👇👇Linki aşağıya bırakıyorum👇👇👇

https://www.youtube.com/watch?v=3SH0c6RrTQQ&t=656s

Sonraki yazıda görüşmek üzere canlar...